Διαβήτης

Ένα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού έχει εμφανίσει-ή πρόκειται να εμφανίσει- διαβήτη. Ο νεανικός διαβήτης αφορά ένα σημαντικό τμήμα του παιδικού και εφηβικού πληθυσμού της χώρας μας. Ομως, με την πρόοδο που έχει σημειωθεί στην κατανόηση και την καταπολέμηση της ασθένειας, οι προοπτικές για τον πάσχοντα από διαβήτη είναι καλύτερες από ποτέ.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΑΒΗΤΗΣ

Ο ΔΙΑΒΗΤΗΣ αποτελεί μία αρκετά συχνή διαταραχή του μεταβολισμού η οποία χαρακτηρίζεται από αύξηση της γλυκόζης του αίματος. Υπεύθυνη γι' αυτό είναι η μειωμένη έκκριση ινσουλίνης ή η μειωμένη της δράση ή ο συνδυασμός και των δύο. Η χρόνια αυτή υπεργλυκαιμία -αν δεν ρυθμισθεί- οδηγεί σε μακροχρόνια βλάβη, δυσλειτουργία και ανεπάρκεια διαφόρων οργάνων και κυρίως των οφθαλμών, των νεφρών, των νεύρων, της καρδιάς και των αρτηριών.
Η γλυκόζη προέρχεται από τη διάσπαση των υδατανθράκων που περιέχονται στην καθημερινή μας διατροφή. Μετά την είσοδο της γλυκόζης στο αίμα, το πάγκρεας παράγει μια ορμόνη την ινσουλίνη, η οποία έχει αποστολή να «διακινήσει» την γλυκόζη, ώστε αυτή να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί ως πηγή ενέργειας από τα κύτταρα του σώματος. Όταν λοιπόν το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη ή η ινσουλίνη που παράγει δε δρα σωστά, τότε η γλυκόζη που παίρνει κανείς από τις τροφές δεν εισέρχεται μέσα στα κύτταρα, αλλά παραμένει στο αίμα, με αποτέλεσμα τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα να είναι συνεχώς ανεβασμένα. Τότε έχουμε την εμφάνιση διαβήτη.
Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι σακχαρώδη διαβήτη: Ο άνθρωπος που πάσχει από διαβήτη τύπου 1 παράγει μη ικανοποιητική ή και καθόλου ποσότητα ινσουλίνης. Πρόκειται για το σπανιότερο από τους 2 τύπους (5 - 10% των διαβητικών) και συνήθως εμφανίζεται στην παιδική ηλικία (νεανικός διαβήτης). Αντίθετα, στον διαβήτη τύπου 2 ο οργανισμός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά την ινσουλίνη την οποία παράγει. Περίπου 90 - 95% των διαβητικών έχουν διαβήτη τύπου 2 ο οποίος συνήθως εμφανίζεται σε μεγαλύτερες ηλικίες (διαβήτης των ενηλίκων), αν και τελευταία έχει αρχίσει να εμφανίζεται και στα παιδιά.

Τα σημάδια εκείνα που θα πρέπει να "σημάνουν συναγερμό" για την ασθένεια είναι τα εξής: